Yılın sadece bir günü kanlar sokaklara dökülür. Dünyadaki milyonlarca insan bu özel günde tanrıya şükranlarını sunmak için bir adak adar. Hayvanlar kesilir, etleri dağıtılır, kan yerde kalır. Büyük bir sis bulutu gökyüzünü kaplar. Balkonlarda, bahçelerde mangallar yakılır, etler kavrulur, kebaplar yapılır. En azından benim yaşadığım şehirde bu böyle. Günün iyi yanı, günlük yaşamımızda zaman ayıramadığımız akrabalarımızla toplanıp et yemek, kötü yanı, hayvanlar kesiliyor işte. Bundan kötüsü olabilir mi? Olamaz. Aslında genel bir kanı vardır: “O hayvanlar eninde sonunda kesilecek.” Bu kanıya yavaş yavaş ben de kapılıyorum. Sanırım büyüyorum.
Yorum Yok